Kiedy
słyszysz słowo Ngorongoro, co przychodzi na mysl? Może krater? Tak,
rzeczywiście Krater Ngorongoro jest słusznie znany ze swojego wyjątkowego
naturalnego piękna i obfitości dzikiej przyrody. Jednak Obszar Chroniony
Ngorongoro oferuje znacznie więcej niż tylko Krater, a wielu odwiedzających
omija ten obszar, nie mając okazji zobaczyć więcej z tego, co jest w
ofercie. Okoliczne wyżyny obejmują siedem wygasłych wulkanów pełnych niezwykłego
piękna i spektakularnej scenerii. Najlepszym sposobem na docenienie tych
atrakcji jest spacer. Nawet krótki spacer trwający zaledwie godzinę lub dwie
może być bardzo satysfakcjonujący, a istnieje wiele okazji takze na dłuższe wędrówki.
Po
spędzeniu kilku dni na siedzeniu w pojeździe niektórzy odwiedzający mówią, że
chcieliby rozprostować nogi. Jeśli odkrywanie nieznanego rozbudza twoje
wewnętrzne dziecko lub po prostu chcesz sie zanurzyc w
otaczającym cię świecie, zafunduj sobie wycieczkę pieszą.
Oto kilka propozycji:
- Gora Oldeani
Wspinaczka trwa około 2 godzin. Krotsza wedrowka prowadzi na wysokosc około 900
metrów. W miarę wedrowki zobaczysz różnicę w roślinności i ptasiej faunie. Spacer prowadzi przez otwarte łąki bez lasów i zarośla gęstych krzewów. W określonych porach roku
obfitość i kolor dzikich kwiatów z moze zadziwic.
Podczas dluzszej wedrowki mozna wejsc na szczyt o wysokość 3200 metrów . Trud wedrowki nagrodzi spektakularna panorama z góry ze wspaniałymi widokami we
wszystkich kierunkach: krater na północy, Serengeti i jezioro Eyasi na
zachodzie, jezioro Manyara na południu i kraterowe wyżyny na wschodzie.Ten
spacer można to zrobić w ciągu około 4 godzin, jeśli kontynuujesz w stałym
tempie i nie robisz częstych postojów - z wyjątkiem górnej części. Można go
jednak łatwo przekształcić w spokojniejszą, półdniową wycieczkę z piknikowym
lunchem. Przykladowa oferta na stronie.
- Ol
Doinyo Lengai
Ol Doinyo Lengai z Tanzanii to najbardziej wyjątkowy wulkan na
Ziemi. Znajduje sie w północno-wschodniej Tanzanii, w systemie
rowów wschodnioafrykańskich, 120 km od Parku Arusha. Znany Masajom jako „Góra Boga”, cicho dudnieje - i
wykazuje oznaki zbliżającej się erupcji. Ol
Doinyo Lengai, o wysokość 2890 m jest
jedynym znanym aktywnym wulkanem na planecie, który wyrzuca lawę bogatą w
rodzaj skały zwanej karbonatytem. Ta cienka, srebrzysta lawa może płynąć
szybciej niż uciekajacy człowiek i jest chłodniejsza niż inne lawy -ma około 510
stopni C. Lawa karbonatytowa to jedne z dziwniejszych rzeczy, jakie mozna zobaczyc. Zródło tych law karbonatytowych jest wciąż
przedmiotem gorących dyskusji. Dzięki skladowi
lawy Oldoinyo Lengai ma unikalne
zabarwienie, w którym ciemne lawy karbonitu wybuchają od czerni do szarości,
ale po ochłodzeniu przy pogodzie wydają się surowo białe. Wulkan miał zarówno
wybuchowe, jak i wylewne erupcje w ciągu ostatniej dekady. Karbonatyty to jedne z najdziwniejszych magm na Ziemi.
Nawet ich ostateczne źródło nie jest dobrze poznane - jedna z wielkich tajemnic
petrologii. To, co sprawia, że karbonatyty są szczególnie ważne w
dzisiejszych czasach, to fakt, że są one jednym z najlepszych źródeł
pierwiastków ziem rzadkich (REE), kluczowym składnikiem wielu współczesnych
urządzeń elektronicznych. W rzeczywistości jedyna działająca kopalnia REE w
Stanach Zjednoczonych znajduje się w złożu węglanu - podobnie jak największa na
świecie złoża REE w Chinach. Lawy nie sa wiec tylko dziwactwem geologicznym, ale mogą być coraz
cenniejszym zasobem.
Zazwyczaj aktywność wulkanu ogranicza się do szczytu. Ale
czasami Góra Boga może ryknąć do życia w bardziej dramatyczny sposób: 4
września 2007 r. wulkan wyrzucił pióropusz popiołu, który rozciągał się co
najmniej 15 km pod wiatr. Lawa spływająca po bokach północnej i zachodniej wypaliła blizny, które były widoczne z kosmosu. Naukowcy pracuja, aby spróbować przewidzieć kolejną
poważną erupcję. W czerwcu 2016 r zainstalowano pięć czujników pozycjonowania
wokół Ol Doinyo Lengai, mając nadzieję na śledzenie, w jaki sposób podziemny wybuch
magmy deformuje powierzchnię wulkanu.
Dla Masajów święty wulkan Ol Doinyo Lengai („góra Boga”)
jest stworzeniem i miejscem zamieszkania ich boga Engai, który chroni ludzi i
ich stada, a czasami także demonstruje swoją moc poprzez wybuchy popiołu.
Wejście
na Oldoinyo Lengai jest trudne ze względu na upał w ciągu dnia, brak wody,
strome i nieodpowiednie stoki popiołu i kruchych skał oraz znaczne zwiększenie
wysokości. Zwykle wspinaczka się na szczyt bardzo wcześnie rano by dotrzeć
do szczytu o wschodzie słońca. Krótka i ciepła kurtka przyda się do wspinaczki,
również długie spodnie, ponieważ szczyt przed świtem może być zimny.
Droga dojazdowa z północnego zachodu umożliwia wczesne zejście ze szczytu w
porannym cieniu. Wejscie na Lengai do krateru na szczycie zabiera około 6-7 godzin. Wejscie wymaga eskorty przewodników Masajow z bronią; podczas wejscia możne zobaczyć dzikie zwierzęta, takie jak pawian oliwny, aksamitna malpa, hiena, lew, lampart, szakal, gazela Granta, impala i zebra.
Lengai jest szczególnie ekscytujący dla turystów, którzy chcą odkryć jedno z najbardziej odległych, ekscytujących i
wymagających miejsc trekkingowych w Tanzanii z dala od tłumów turystów. W pobliżu znajdują się bomy Masajów,
które dają możliwość interakcji z tubylcami, poznania ich kultur, tabu i
tradycji. Aktywnosc wulkanu, malownicze położenie sprawiaja, ze jest to wyjatkowa i pełna przygód podróż.
- Spacer po obreczy krateru
Spacer prowadzi od punktu początkowego na kraterze około 5 km od Rhino Lodge, po zachodniej krawędzi krateru, obok punktu widokowego Oloirobi. Na początku są
fragmenty lasu, które później otwierają się na zarośla i łąki. Po prawej
stronie mozna podziwiac piękny widok na krater i wąwóz Olduvai, Serengeti jest po lewej stronie. Jest to szybki spacer bez żmudnych podchodow, z kilkoma krótkimi pochyłościami. Trwa około 2 godzin i można sie wybrac o dowolnej porze dnia. Najlepszym momentem jednak jest albo wczesny ranek przed wyjazdem na safari, albo późne popołudnie po dniu spędzonym na safari.
- Punkt widokowy Eyasi
Spacer zaczyna sie punktu na drodze do Endulen( do ktorego spacerowicze zostaja dowiezieni). Ten otwarty obszar trawiasty daje piękne
widoki na górę Oldeani po lewej stronie i Makarot po prawej stronie. Mozna zobaczyc kilka wiosek Masajów rozsianych wokół doliny i napotkać mężczyzn, którzy
zaganiają swoje bydlo i kozy. By dotrzec do spektakularnego punktu widokowego trzeba przejsc łagodnie w gore przez około
45 minut wzdłuż ramienia góry Oldeani. U gory wspanialy widok na jezioro Eyasi,
zachodnia ściane Rift Valey i równiny Serengeti. Spacer można również wykonać o
dowolnej porze dnia i zajmuje około 2 godzin.
- Wspinaczka na Krater Empakaai
Wypełniony
jeziorem krater Empakaai, 23 km na północny wschód od krateru Olmoti, może nie jest tak sławny jak Ngorongoro, ale wielu turystów uważa, że jest to piękne miejsce. Jezioro, które przyciąga flamingi i inne ptaki wodne, wypełnia
większość dna krateru, który jest otoczony stromymi, zalesionymi klifami o
wysokości co najmniej 300 m. Widok z krateru jest jednym z bardziej
atrakcyjnych w północnej Tanzanii, ale zejście do krateru jest również
wspaniałym doświadczeniem. Brzegi krateru maja od 2700 do 3248 metrów wysokosci. Wedrowka zaczyna sie na północny
zachód wzdłuż krateru Ngorongoro, obok krateru Oimoti, wioska Nainokanoka i
depresję Embulbul, z której można podziwiać widok na Mt. Loolmalasin po prawej
stronie. Szlak wiedzie przez otwarte łąki usiane tu i ówdzie wioskami Masajów. Wokol dużo bydła i
kilka dzikich zwierząt, takich jak zebra. Po około półtorej godzinie dotrzesz
do wschodniej krawędzi krateru Empakaai. Ze średnicą zaledwie 6 km jest mniejszy
niż Ngorongoro, ale mimo to piękny. Jest to mało odwiedzany obszar, a jedynym
sposobem by sie tam dostac jest piesza wedrowka. Ściany są strome i gęsto zalesione. Dobrze utrzymany szlak schodzi z drogi przez las górski bogaty w
ptactwo; miej także oko na hieny, bawoły, niebieskie małpy, a nawet słonie. Zejście w dół, dobrą ścieżką, zajmuje około 30 minut ( spadek o około
300 metrów przez płaty lasu). Wejscie na gore to 1 godzina. W
drodze na dno krateru, mozna podziwiac piekne widoki na turkusowe jezioro poniżej i
idealny stożek wulkaniczny ol Doinyo Lengai na północnym wschodzie.
Dno krateru wiekszosc czasu zajmuje 85-metrowe
jezioro sodowe. W zależności od pory roku można napotkać dużą liczbę
flamingów, które gromadzą się, aby żerować wzdłuż brzegu jeziora. To także dom
czarnoskrzydłych palikow i zielonej cyraneczki. Możesz nie widzieć
wielu zwierząt, ale ślady lamparta, hieny, pawiana i bawołu świadczą o ich
obecności. Wytrwalsi moga rowniez przejsc wzdłuż
brzegu jeziora wokół całej podłogi krateru. Zajmuje to okolo 3 godziny i daje szansę poczucia spokojnego piękna tego magicznego miejsca. By wydostac sie na zewnatrze potrzeba troche sprawnosci -trzeba wspiąć się z powrotem na krawędź! Piknik z lunchem można zrobic w kraterze lub na brzegu, skąd roztacza się piękny widok
na północ do Oldonyo Lengai, wciąż czynnego wulkanu o wielkim znaczeniu
religijnym dla Masajów. Tę wycieczkę można zrobić w pol dnia, bez spaceru po jeziorze. Ze spacerem wokol jeziora, zajmie to około 7
godzin.
Wędrówka wymaga obecnosci uzbrojonego strażnika (23,60 USD) , ktorego, jesli organizujesz wedrowke samodzielnie, musisz odebrac ze stanowiska strażnika w Nainokanoka (obok Krateru Olmoti) w drodze do Empakaai. Aby się tu
dostać, licz na 90 minut jazdy samochodem od bramy wjazdowej Lemala.
- Wedrowka na Góre Makarot (znana rowniez jako Gora Lemagarut)
Ten szlak wymaga odpowiedniego poziomu sprawności i pamiętaj, że będziesz na wysokości przekraczającej 2500 metrów. Wymaga rowniez odpowiedniej odziezy; w niektórych obszarach występują pokrzywy. Wskazane jest zabranie długich spodni i koszuli z długimi rękawami.
Obszar Chroniony Ngorongoro oferuje wiele najrozniejszych szlakow do wedrowek, ale ten jest prawdopodobnie pod względem krajobrazowym najpiękniejszy.
Wycieczke najlepiej rozpoczac po
śniadaniu. Nalezy przejechac drogą do Endulen aż do wioski Misigiyo. Spacer zaczyna się
tutaj w dolinie pokrytej akacją, z której wyłaniają się zarośla i łąki. To dosc trudna 2-godzinna wspinaczka na szczyt, skąd sa ladne widoki na jezioro Eyasi i Endulen. Stamtąd kontynuacja wedrowki przez kolejne pół
godziny przez piękny las na dużej wysokości. Wzdłuż szlaku mozna zobaczyć ślady
zwierząt, takich jak bawoły i pawiany. Znow trzeba wspiąć się o
kolejne 200 metrów, aby osiągnąć sam szczyt Makarot na wysokości 3130 metrów.Tam czeka nagroda- niesamowity widokiem i poczucie, ze stoi sie na dachu
świata. Ziemia spada do jeziora Eyasi, zachodniej części Rift
Valley, jeziora Ndutu, wąwozu Olduval i równin Serengeti.
Po lewej stronie widać Mt. Oldeani, a po
prawej stronie zachodnia część krateru Ngorongoro. Mozna zjeść lunch podziwiając widok z góry. Następnie zejscie tą
samą drogą, ktorym dostales sie na szczyt lub z północnych stoków Makarot w kierunku Serengeti i tam spotkac sie z kierowca na drodze do Serengeti. Wedrowka trwa 5-6 godzin.
- Szlak Endoro( Endoro River Nature Trail )
Wedrowka rozpoczyna się i kończy w pobliżu
farmy Gibbs, położonej na północ od małego miasteczka Karatu. Droga prowadzi delikatnie pod górę do rezerwatu leśnego Highland Forest, gdzie znajduja sie jaskinie słoni stworzone
przez słonie przekopujące sie przez gęstą skałą swoimi kłami, aby pochłonąć bogatą w
witaminy glebę oraz 150-metrowy wodospad. Ze szczytu szlaku
można podziwiać piękne krajobrazy rolnicze wokół Karatu. W lesie żyją słonie,
bawoły, lamparty, kaczki wodne, krzewy krzewiaste i vervet oraz wiele innych
ptaków. Jest to las górski, a nie tropikalny. Jest ważnym źródłem wody dla
dzikich zwierząt, a także dla społeczności rolniczych na południu. Podróż
powinna zająć około 2 godzin w jedna strone. Można ją zrobić przed
wejściem lub po opuszczeniu obszaru ochrony Ngorongoro na trasie do
Manyara.
- Wizyta w ruinach Engaruka
Na wschodnim krańcu obszaru chronionego Ngorongoro w polowie drogi do jeziora Natron, u
podnóża skarpy Wielkiego Rowu znajduja sie opuszczone ruiny Engaruka. To miejsce słynie ze skomplikowanego systemu nawadniania kamiennymi tarasami i jest uważane za jedno z
najważniejszych stanowisk archeologicznych w Tanzanii.
Gdzieś w XV wieku miejscowi zaczęli eksperymentować z drobnymi uprawami rodzimych afrykańskich upraw, takich jak proso i sorgo. Kilkudziesięciotysięczna społeczność rolnicza opracowała genialny system nawadniania i uprawy. Woda, która wypływała ze szczeliny skarpy, była kierowana do kanałów zbudowanych z kamienia i prowadziła na tarasy uprawne z kamiennymi ławkami. Podjęto środki, aby zapobiec erozji gleby, a żyzność działek zwiększono, stosując obornik bydła. W ciągu następnych dwoch wieków ich sukces w tym przedsięwzięciu na małą skalę doprowadził do ogromnej ekspansji systemu rolnictwa i znacznego wzrostu populacji. Wielkie tarasy były budowane, naprawiane i przebudowywane w taki sposób, że z czasem osiągały łączną wysokość ponad 3 metrów miejscami. Na zboczach górujących nad tymi polami wioski powiększyły się, by przyjac rosnącą populację, która wtedy mogła obejmować ponad 8000 mężczyzn, kobiet i dzieci. Z nieznanych przyczyn rolnicy opuścili Engaruka około 1700 roku. Eksperci archeologiczni wciąż próbują
dowiedzieć się, co spowodowało porzucenie lub zniszczenie starożytnej osady
Engaruka.
Teraz, trzy wieki później, ruiny nadal dają dobre wrażenie wysoce wyspecjalizowanej, zintegrowanej gospodarki rolnej, bardzo niezwykłej dla tego okresu afrykańskiej historii. Archeolodzy nie są pewni pochodzenia Engaruka, choć niektórzy spekulują, że miasto zostało zbudowane przez przodków ludu Iraqu (Mbulu), który kiedyś zaludnił ten obszar, a teraz mieszka w pobliżu jeziora Eyasi. Inni twierdzą, że to Sonjo, lud mówiący Bantu. Ruiny „Engaruka”, w tym wielkie kamienne kręgi i tamy odkryto od 1896 do 1897 r. Pierwsze szczegółowe i archeologiczne badania zostały przeprowadzone przez Hansa Recka w 1913 r. Louis Leakey i Mary Leakey zbadali to miejsce w 1935 r. Chociaz wielu archeologow badalo to miejsce, to wciąż jest ono otoczone tajemnicami. Do tej pory udowodniono naukowo, że pozostałości po tych kamiennych budynkach sięgają od 500 do 800 lat temu, co wskazuje na zaawansowaną cywilizację, która mogła istnieć w północnych częściach Tanzanii prawie tysiąc lat temu , ale wiele pytań nadal pozostaje bez
odpowiedzi: - Kim byli ludzie mieszkający w Engaruka? - W jaki sposób
opracowali tak genialny system rolnictwa? - Dlaczego w końcu opuścili Engaruka?
Opracowano kilka teorii, ale żadna z nich nie została jeszcze zweryfikowana.
Wycieczki z przewodnikiem po Engaruka pokazuja historię, malownicze piękno i
codzienne życie Engaruka. Tutaj można zobaczyć
porzucone resztki skomplikowanego systemu nawadniającego. Przewodnik pokaze stare groby, ściany domów, kanały irygacyjne i tarasy, a także
wyjaśni różne teorie powstania i upadku tej wysoce wyspecjalizowanej
społeczności rolniczej. Podczas spaceru przewodnik pomoże rowniez ci dostrzec wiele kolorowych ptaków i pokazać drzewa i rośliny, których Masajowie używają do robienia jedzenia i leków. Mozna odwiedzic rowniez kilka farm. Tu dowiesz sie o aktualnych metodach uprawy i nawadniania w okolicy; Engaruka jest jednym z niewielu miejsc w Afryce Wschodniej, w których Masajowie stosuja nawadnianie, ale także inne plemiona przybyły na teren w celu uprawy. W drodze powrotnej możesz odwiedzić targowisko Engaruka, ulokowane w cieniu afrykańskiego tulipanowca i ogromnego drzewa mkuyu. Szczególnie w dni targowe - niedziela i czwartek - wizyta będzie niezapomnianym przeżyciem. Wizyta w zrujnowanym miescie to szansa, której po prostu nie można przegapić, bedac w rejonie Ngorongoro.
Obecnie Tanzania podjela duze wysilki nad przywróceniem starożytnego miasta, zakopanego pod skałami na skarpach Engaruka w dystrykcie Monduli, w celu promowania turystyki w niedawno uruchomionym geoparku. Nowo zatwierdzony geopark UNESCO obejmuje trzy północne rejony regionu Arusha, Monduli, Longido i Ngorongoro. Przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury (UNESCO) oraz poprzez geopark Ngorongoro-Lengai, rozpoczeto prace nad odbudową ruin, które ostatnio zaczęły przyciągać naukowców i turystów ze swiata.
Lokalizacja:
Engaruka znajduje się na północ od Mto wa Mbu, około 63 kilometrów, w kierunku drogi do Oldoinyo Lengai i jeziora Natron. Ruiny te leżą u podnóża skarpy doliny szczeliny.
-W ruinach Engaruka znajdują się dwa kempingi o skromnym wyposażeniu. Jeden kemping należy do kościoła luterańskiego i znajduje się w pobliżu zrujnowanego miasta, drugi kemping należy do prywatnego Masajów i znajduje się wzdłuż głównej drogi z Mto wa Mbu do jeziora Natron.
-We wsi można kupić świeże owoce i warzywa, a grupa kobiet może przygotować posiłek na życzenie.
- Wspinaczka na Kerimasi
Do wizyty w Engaruka warto dodac wspinaczke górska Kerimasi. Na północ od Engaruka wznosi się zielona góra Kerimasi (wysokosc od 2200 do 2600 m n.p.m.) - to krater wulkaniczny, który jest częścią Wielkiego Rowu Afrykanskiego i znajduje się na północno-wschodniej granicy obszaru chronionego Ngorongoro w północnej Tanzanii. Jest to również około 10 kilometrów spacerem od wschodniego brzegu krateru Empakaai. Chociaz to góra pochodzenia wulkanicznego nie jest tak stroma jak kilka innych wulkanów w okolicy. Wraz z kraterem Ngorongoro jest to jeden ze starszych wulkanów w
okolicy. Na szczyt można dotrzeć dwiema drogami. Jedna prowadzi przez obszar ochrony Ngorongoro, a drugą nie.
Druga trasa to polna droga, której punkt zwrotny prowadzi na północ od Mto wa Mbu, mijając kilka mniejszych kraterów, Oldoinyo Lengai i kończąc aż na północ, aż do jeziora Natron. Skorzystanie z przewodnika jest zalecane dla tej trasy. Wspinaczka zajmuje od trzech do czterech godzin od podnóża góry do szczytu.
Po drodze zobaczysz pasące się na pastwiskach bydło Masajów na pastwiskach na zboczach i ptaki drapieżne krążące po okolicy. Ze szczytu masz imponujące widoki na Oldoinyo Lengai, jezioro Natron, wyżyny Ngorongoro oraz góry Ketumbeine i Gelai. Zejście zajmuje dwie godziny. Wielu turystow decyduje się na dłuższą wędrówkę, która obejmuje sąsiednie kratery Olmoti i
Empakaai, wraz z Oldoinyo Lengai i kończy się na północ aż do jeziora Natron. Dotarcie
do jeziora Natron i Oldoinyo lengai wymaga opuszczenia obszaru chronionego Ngorongoro.
****
Uwagi ogólne :
-W wiekszosci przypadkow podczas wedrowki turystom musi towarzyszyć uzbrojony strażnik z Urzędu Ochrony Obszaru
Ngorongoro. Chociaż ryzyko kontaktu z niebezpiecznym, dużym zwierzęciem nie jest
zbyt duże, jest prawo, że na wszelki wypadek turysta jest chroniony
-Czasami może się zdarzyć, że niesprzyjające warunki
pogodowe (niskie chmury i deszcz) uniemożliwiają spacer.
-Polecamy dobre
buty do chodzenia, okulary przeciwsłoneczne, okrycie glowy i krem przeciwsłoneczny oraz nieprzemakalną kurtkę - na wypadek
deszczu
-Na wedrowke mozna wybrac sie o każdej porze roku, ale dla wygodniejszej wędrówki zalecane są bardziej suche pory roku. Odbywa się to od lipca do stycznia każdego roku, chociaż w grudniu mogą występować krótkie deszcze.
- nalezy zabierac wystarczającą ilość jedzenia i wody (o ile nie zapewnia tego organizator wycieczki)
- Lepiej rozpoczynac wycieczki wcześnie, aby uniknąć wspinania się na stoki w upale dnia,
Koszty
Koszty zależą od liczby osób w grupie. Hello Tanzania chętnie zorganizuje każda wedrowke. Krótsze spacery można zrobić jako dodatek na początku lub pod koniec safari. Dłuższe wędrówki trwające cały dzień lub kilkudniowe będą wymagały dodatkowej nocy
w Ngorongoro. Powyższe to tylko przykłady wielu opcji, które Hello Tanzania chętnie zorganizuje dla Ciebie.
Jesli chcesz sie z nami wybrac na safari ,czy na wspinaczke -napisz.
