Do tej pory w Paku Udzungwa zgłoszono 118 endemicznych gatunków ssaków, w tym 15 gatunków zagrożonych lub o wyższym ryzyku na czerwonej liście zagrożonych zwierząt . Jest to jedyne pasmo górskie wśród słynnych wschodnich gór arktycznych we wschodniej Afryce, w którym nadal znajdują się słonie i inne afrykańskie mega roslinozerne, bawoły i hipopotamy.
W ostatnich latach narastał konflikt między dużymi ssakami a miejscową ludnością w okolicach Udzungwa, szczególnie z udziałem słoni. Konflikt między ludźmi a dziką fauną i florą jest znacznie zaostrzony przez niedawny gwałtowny wzrost lokalnej gęstości zaludnienia oraz wynikającą z tego powszechną konwersję siedlisk dzikiej fauny na rolnictwo, która zamyka szlaki migracji słoni między ekosystemami Udzungwa, Selous i Ruaha.
Słonie występują tylko we wschodnich lasach Gór Udzungwa (w Parku Narodowym Gór Udzungwa i rezerwacie przyrody Kilombero). Rozmieszczenie ludzi i słoni jest odwrotnie powiązane, przy czym słonie preferują odległe obszary najbardziej oddalone od ludzkich osad i dróg (w tym najwyższe szczyty górskie i płaskowyże). Odzwierciedla to ogólnie relacje przestrzenne między słoniami i ludźmi w Afryce.
Szacuje sie, że ta niezwykła populacja słoni sawannowych korzystających z górskiego lasu liczy od 500 do 1000. Jednak od 2009 r. kryzys kłusowniczy uderza nawet w te odległe góry, powodując wzrost zabijania słoni za ich kły.
