Spacer waskimi uliczkami Kamiennego Miasta (Stown Town)
Wyjątkowy i fascynujący hotel Zanzibaru położony w samym sercu Kamiennego Miasta (Stown Town), otoczony zabytkowymi budynkami w doskonałej lokalizacji nad brzegiem morza w prestiżowej dzielnicy Shangani w Stonetown na wyspie Zanzibar i oferuje zakwaterowanie w pokojach o średniej wielkości z 38 pokojami gościnnymi oraz dostępem do wielu atrakcji historycznych i kulturalnych.To jeden z pierwszych hoteli, który powstał po tym, jak Zanzibar otworzył swoje podwoje dla turystyki pod koniec lat osiemdziesiątych, zapewniając idealną lokalizację dla swoich gości do zwiedzania miasta Stone Town.
Odrestaurowany w XIX wieku hotel Tembo House jest siostrzanym hotelem Dhow Palace (znajdującym się zaledwie 300 metrów od ulicy) i jest znakiem rozpoznawczym wśród innych hoteli na Zanzibarze w, ponieważ służył wielu celom od czasu, gdy został konsulatem amerykańskim w 1834 roku, stając się siedzibą firmy Cowasjee Dinshaw i Wspólnicy w 1884 roku, która była znaną firmą handlową na zachodnim Oceanie Indyjskim. Oryginalny budynek naprawdę był wspaniałą konstrukcją, a wiele oryginalnych elementów zachowało się do dziś, takich jak szereg antycznych mebli, wyposażenia i ozdób z całego świata, a wśród nich najbardziej zauważalny jest wspaniały witraż z widokiem na zatoka, która jest jedną z głównych atrakcji Stone Town.
Wielu turystów nie spodziewałoby się, że dom narodzin Freddiego Mercury'ego będzie się znajdował w Afryce, ale tak naprawdę jest tutaj, na wyspie Zanzibar.
Oboje jego rodzice byli Hindusami, a tak naprawdę urodził się na afrykańskiej wyspie Zanzibar u wybrzeży kontynentalnej Tanzanii, na przemian między tam i Indiami przed przeprowadzką do Wielkiej Brytanii.
W Domu Merkurego jest wiele tajemnic. Pytanie, gdzie właściwie mieszkał Freddie podczas pobytu na Zanzibarze, nie ma ostatecznej odpowiedzi. Ten, który jest częściowo oficjalnie uznany za „Dom Merkurego”, jest skromną atrakcją turystyczną i nie jest otwarty dla turystów, ale na jego fasadzie znajdują się dwa okna przedstawiające zdjęcia Freddiego i znaki ku czci piosenkarza przed budynkiem apartamentowym Krótki spacer po mieście z przewodnikiem. Pokazano nam dom, gdzie urodził się Freddie Mercury. Jego dom z dzieciństwa nie jest otwarty dla turystow, ale na jego fasadzie znajduje się niewielka witryna ze zdjęciami Freddiego.
Wzdłuż wybrzeża wyspy nadal istnieje kilka starych wapiennych cel, w których niewolnicy byli ukryci przed krucjatami brytyjskich abolicjonistów. Niektóre nadal zawierają ostatnie wiadomości pozostawione przez niewolników oczekujących na sprzedaż i transport do obcego kraju.
Tembo House Hotel
Dom Freddiego Mercury'ego (Freddie Mercury Birth House).
Wielu turystów nie spodziewałoby się, że dom narodzin Freddiego Mercury'ego będzie się znajdował w Afryce, ale tak naprawdę jest tutaj, na wyspie Zanzibar.
Oboje jego rodzice byli Hindusami, a tak naprawdę urodził się na afrykańskiej wyspie Zanzibar u wybrzeży kontynentalnej Tanzanii, na przemian między tam i Indiami przed przeprowadzką do Wielkiej Brytanii.
W Domu Merkurego jest wiele tajemnic. Pytanie, gdzie właściwie mieszkał Freddie podczas pobytu na Zanzibarze, nie ma ostatecznej odpowiedzi. Ten, który jest częściowo oficjalnie uznany za „Dom Merkurego”, jest skromną atrakcją turystyczną i nie jest otwarty dla turystów, ale na jego fasadzie znajdują się dwa okna przedstawiające zdjęcia Freddiego i znaki ku czci piosenkarza przed budynkiem apartamentowym Krótki spacer po mieście z przewodnikiem. Pokazano nam dom, gdzie urodził się Freddie Mercury. Jego dom z dzieciństwa nie jest otwarty dla turystow, ale na jego fasadzie znajduje się niewielka witryna ze zdjęciami Freddiego.
Rynek niewolników (Slave Market).
Zanzibar dziś jest najbardziej znany jako plazowy raj, jednak na wyspie i w Stown Town istnieje wiele miejsc przypominajacych o mrocznej historii Zanzibaru zwiazanej z handlem niewolnikow. Rynek, na którym niewolnicy przed sprzedażą byli zamknięci w ciemnych, pozbawionych powietrza, podziemnych komorach, wciąż zawiera łańcuchy przykręcone do betonu. Stoi tam poruszajacy pomnik , przypominając odwiedzającym i mieszkańcom o okrucieństwach popełnionych przed wiekami. Pomnik zatopiony w ziemi- rzeźby niewolników o żywych rozmiarach, które autor-Antony Gormley-wykonal z oryginalnych łańcuchów.
Zanzibar był jednym z największych portów niewolników w rozległym handlu niewolnikami na Oceanie Indyjskim, zdominowanym przez arabskich handlarzy niewolnikami. Arabski handel niewolnikami powstał przed islamem i trwał ponad tysiąc lat. Handlarze niewolnikow dostawali sie do Bagamoyo na wybrzeże kontynentu i stamtad do wnętrza Afryki, aż na zachód od Konga. Handlowali, przekupywali wodzów, rabowali i często porywali, aby zaspokoić wysokie zapotrzebowanie na niewolników. Nowo pozyskani niewolnicy byli często zmuszani do przenoszenia kości słoniowej i innych towarów z powrotem do Bagamoyo. Niewolników
wysyłano z kontynentu na Zanzibar w dhow. Czasem na lodziach bylo tak ciasno, ze wielu umieralo.
Potem niewolnicy byli więzieni przez kilka dni w zatłoczonych piwnicach z
małą ilością powietrza, bez jedzenia i toalet. Po kilku dniach byli wyprowadzani na zewnątrz i uszeregowani według wielkości. Przywiązywano ich do drzewa i biczowano parzącą gałęzią, aby sprawdzić wytrzymalosc. Ci, którzy nie płakali ani nie mdleli, uzyskali wyższą cenę na rynku.
W kontekście handlu niewolnikami termin Arab reprezentuje kulturę w przeciwieństwie do konkretnej rasy. Wielu „arabskich” handlarzy niewolników, takich jak Tippu Tip( o nim w nastepnej czesci) i inni, było nie do odróżnienia od „Afrykanów”, których zniewolili i sprzedali. Wszystkie główne grupy rasowe na Zanzibarze w taki czy inny sposób były zaangażowane w handel niewolnikami. Europejczycy używali niewolników na swoich plantacjach na wyspach Oceanu Indyjskiego, Arabowie byli głównymi kupcami, a afrykańscy władcy sprzedawali jeńców wziętych do bitwy.
Rok 1822 przyniósł podpisanie Traktatu Moresby’ego przez sułtana Sayyida Saida i Fairfaksa, w którym sprzedaż niewolników chrzescijanom uznano za nielegalna. Niestety ograniczenia te zostały zasadniczo zignorowane, a handel nadal się rozwijał. Następnie, w 1873 r., Pod groźbą bombardowania przez brytyjską marynarkę wojenną, sułtan Barghash został zmuszony do podpisania edyktu zakazującego handlu morskiego niewolnikami, a rynek niewolników na Zanzibarze został ostatecznie zamknięty. Na jego miejscu rozpoczeto budowe anglikanskiej katedry. Chociaz niewolnictwo było oficjalnie nielegalne, trwało nadal na kontynencie Tanzanii, aż do klęski Niemców w pierwszej wojnie światowej.
